rode wangetjes

Ik krijg rode wangetjes als ik zie hoe lang het is geleden dat ik nog heb geblogd.


Ik kan hier heel wat excuses neerpennen (waarvan het sterfgeval van Gino's vader en het verlof de belangrijkste zijn), maar met excuses help je de wereld niet, zg ik altijd. Tijd om de draad weer op te pikken!

Normale routine

Met de start van het schooljaar is het hier weer een normale routine. Dat betekent dat we toch iets vroeger moeten opstaan, want dat was met de vakantie geleidelijk aan wat later geworden. Ook de drukte is teruggekeerd. De klanten zijn ook uit verlof, dus ook de telefoon rinkelt weer als voorheen. Ook onze avonden zijn weer goed gevuld. De vergaderingen zijn weer van start gegaan. En ik heb mijn avond sport ook weer opgepikt. Dat maakt dat het soms lopen en vliegen is. Het is weer even wennen!


Om jullie een idee te geven :
Maandagavond : geen afspraken.
Dinsdagavond : Gino zou met een rekening naar een klant gaan, ik moest Brecht brengen naar de traktor-rijles tegen 18u, en om 20u had ik een afspraak ivm het Davidsfonds. Eten hebben we achteraf gedaan (om 21u30)
Woensdagavond : Gino en ik waren ingeschreven op een vergadering ivm mazout in energiezuinige woningen. Deze begon om 18u met een mini-beurs. De effectieve presentatie begon om 19u. Gino is pas om 18u thuis gekomen, want hij moest nog een dringende herstelling oplossen. Gelukkig waren we net op tijd om de presentatie mee te maken.
Donderdagavond : dit is mijn vaste sportavond. Het sporten is van 20u30 tot 21u30. Door de drukte (en ook wel omdat ik het niet meer gewoon ben) hadden we nog geen tijd gehad om te eten vooraf. Gino zou (tijdens mijn sporten) nog een herstelling doen. Dus hebben we ook weer veel te laat gegeten.
Vanavond : Brecht zou graag naar de jeugdvereniging gaan. Gino gaat naar de kookles voor mannen(georganiseerd door de plaatselijke vereniging). Dus ben ik een avondje alleen thuis. Eventjes rustig (voor mij toch). Relax!

Duivelse actie

Ik heb al enkele keren gedacht aan een actie voor in de winkel. Ik heb er ook al vaak over gesproken, maar nu is het er eindelijk van gekomen. Bij deze heb ik een duivelse actie bedacht. We hebben colli's samengesteld met dingen die volgens ons samenhoren. Ik hoop dat het succes heeft!.

Ja, ook wij doen mee :)

De voetbalgekte is in het land. De microbe is van Nederland naar België overgewaaid.

Ik had in april de winkel versierd met Pasen-decoratie. Na Pasen had ik alle pasen-gerelateerde dingen zoals paashazen en zo, weggenomen. De gele kleur vond ik nog gepast voor de lente. Na enkele weken was het tijd om de toonzaal weer op te frissen met iets nieuws. Ik was eerst niet van plan om mee te doen aan de voetbalgekte. Ik had er eigenlijk gewoon niet aan gedacht. Maar hier en daar zag ik toch al wat winkels met de belgische driekleur versierd. En omdat ik wel hou van het 'samenhorigheidsgevoel' besliste ik om mee te doen. Met een kleine twijfel vertrok ik naar verschillende winkels met de hoop nog wat te vinden in de driekleur. Gelukkig was er nog genoeg voorraad overal. Ik heb wel wat veel gekocht ...  zie hier het resultaat :

Carwash

Gino wou graag onze auto & zijn camionette wassen. Plots kreeg hij het idee om nog wagens te wassen. Na 2 uur hadden we dit resultaat :

6 blinkende voertuigen ... geef toe,  het is een foto'tje waard hé.

Van berging naar kleedruimte

We hebben een paar werknemers die soms met de fiets naar het werk komen. Om zich om te kleden kropen ze dan in de berging. Ook kregen andere werknemers de gewoonte om met mooie kleren aan te komen en te vertrekken, zodat hun auto niet vuil zou worden. Hun kleren moesten ze dan ergens op de rekken of zo leggen, alles behalve een aangename situatie. Daarom hebben we de berging aangepakt en hebben we er een kleedruimte van gemaakt. We hebben 1 rek weggenomen. Daar zijn kastjes in de plaats gekomen. En we hebben enkele kapstokken gehangen. Ook hebben we een spiegel aan de muur gehangen. Zo is het voor hen toch aangenamer om zich om te kleden.

Ik heb jammer genoeg geen foto's van voordien.

Feest!

Vorig weekend was een feestweekend.

Vrijdagavond waren we uitgenodigd voor een pensioensfeest. Viviane, die al 44 jaar (!) bij onze groothandel werkte heeft de beslissing genomen om op pensioen te gaan. Het was een gezellig samenzijn. Geniet van je verdere leven, viviane!

Zaterdagavond hadden we ons personeel (met gezin) uitgenodigd voor ons 'personeelsnieuwjaarsfeest'. Ja, dat is inderdaad wat laat in het jaar. Maar door ons druk sociaal leven kon het echt niet eerder. In totaal waren we met 23 mensen die aan tafel zouden schuiven. Eten klaar maken voor zo'n grote groep vraagt heel wat voorbereiding. Zeker omdat we ook vrijdagavond niet konden verder werken. Daarom had ik donderdag al de tafel gedekt :

 

Zaterdag kreeg ik 'verlof'. 't Is te zeggen : we hadden het zo geregeld dat Gino op bureau kon blijven, zodat ik niet naar de zaak moest komen. Daar was ik wel blij mee, want we maken (zoals altijd) alles zelf klaar. Ik was eigenlijk goed op tijd klaar en kon mij op tijd klaar maken. Er werd heel wat afgelachen en gepraat. Een gezellige sfeer! Hier wat sfeerbeelden :

de voorgerechtjes

 

 

Zondag mochten we Gino's verjaardag vieren. We zijn gestart met een ontbijt. Gino had nog een cadeaubon liggen die hij had gekregen van zijn 'petekindje' Arne.

 

 

Na het ontbijt zijn we op de fiets gesprongen en hebben we samen met 2 andere koppels een ritje gemaakt van 30 kilometer. Na het fietstochtje hebben we op ons terras nog samen iets gedronken. Daarna zijn we er nog in gevlogen om de laatste restanten van het feestje van de avond er voor op te ruimen. Gino heeft de keuken aangepakt om alle schotels te doen verdwijnen en de kasten af te kuisen. Ik heb mij op de living geconcentreerd. Na een uur of twee stond alles weer op zijn plaats en was alles weer gedweild.

 

Om zijn verjaardag af te sluiten zijn we nog iets gaan eten. Daar kreeg hij van de restauranthouder als verjaardagskado een groot glas bier met ...

Het rietje heeft hij voor alle veiligheid maar aan de kant gelegd na de foto.

 

We hebben het zondagavond niet laat gemaakt, want de vermoeidheid van de avond er voor zat nog in onze kleren.

 

En traditioneel, stonden maandagmorgen de boterkoeken klaar voor ons personeel. Zo was zijn verjaardag weer een leuke herinnering!



Kijk eens ...

... wat de paashaas voor onze werknemers had klaargezet tegen dinsdag...

Pasen

Pasen is in het land. De winkel bij ons is ook al enkele weken in Paasversiering. Ditmaal ben ik samen met Gino (tijdens ons verlofdagje enkele weken geleden) naar een bekende winkel te Brugge geweest. Dit is een grote winkel met veel keuze voor winkelversiering. Ik wil jullie graag laten meegenieten van de keuze en dus van onze winkelversiering. Kippetjes en konijntjes ...

Slapen

Je hebt je slaap nodig, dat is een feit. Maar soms lukt het niet om genoeg te slapen. Voor ons, vooral voor Gino, was het vorige week een zware week.

Het begon op dinsdag. Gino kreeg de kans om naar een verlichtingsbeurs in Duitsland te gaan. De bus vertrok wel om 4u45 's morgens in Kortrijk. Gino vertrok dus om 3u45. Hij pikte eerst een collega-electricien op en ze reden samen naar Kortrijk. De bus moest nog 2 tussenstoppen maken om mensen op te pikken en reed dan door tot in Frankfurt. Ze zijn pas tegen de middag aangekomen. De beurs duurde tot 18u. De buschauffeurs moesten echter 'rusten' tot 21u. Om 21u vertrok de bus dus richting België. Maar een vlugge berekening leerde al snel dat Gino niet voor 4u 's morgens terug thuis zou zijn. Hij had bijna niet kunnen slapen op de bus, dus was redelijk 'gekraakt'. 'Om 6u wou ik Gino niet wakker maken en haastte mij om de zaak op tijd open te doen. Normaal kom ik pas tegen 7u45 in de zaak. Ditmaal wou ik er al om 7u zijn, om de voorbereidingen te doen, die Gino normaal doet en die ik wist. We hadden nu eenmaal geen rekening gehouden dat Gino er woensdagmorgen niet zou zijn, dus had ik niet alle uitleg gekregen. Maar om 7u30 kreeg ik telefoon van Gino. Hij was wakker geworden en zou nog komen helpen en misschien in de loop van de dag nog wat slapen. Maar het was redelijk druk die dag, zodat Gino niet meer in zijn bed geraakt. Woensdagavond was het zelfs rond 22u30 toen we gingen slapen. Donderdagmorgen was het weer moeilijk om ons uit ons bed te sleuren. Ook donderdagavond konden we niet vroeg gaan slapen, want we hadden een info-avond in Brugge over waterpompen. Tegen 22u waren we thuis, maar we hadden nog niet gegeten. Dus vlug een boterhammetje binnen genomen en in ons bed gekropen. Wat waren we blij dat we vrijdagavond geen 'verplichtingen' hadden. Vrijdagavond zijn we vrij vroeg naar bed gegaan. Want zaterdag was ook een 'zware' dag. Maar we werden die nacht om 2 uur opgeschrikt door een telefoon. Een bakker belde ons dat zijn oven niet wilde werken. Gino ging er natuurlijk snel naar toe. Het probleem was elektrisch. Hij had het voorlopig opgelost om het maandag dan definitief op te lossen. Na 3 uur (dus om 5 uur 's morgens) was hij terug thuis. We zijn die morgen toch tot 7u45 in ons bed blijven liggen. Zaterdagavond hadden we de feestmaaltijd van de gezinsbond met de 'koetjesreeptombola'. Hier heb ik vorig jaar ook al over geblogd dacht ik. Omdat Gino en ik in het bestuur zitten van de gezinsbond van ons dorp, helpen we volop met voorbereidingen. Weken van voordien verzamelen we tombola-prijzen. We schuimen alle zaken in de buurt af met de vraag als ze iets kunnen missen. Zo hebben we dit jaar met het hele bestuur 120 prijzen en 45 geschenbonnen verzameld. Zaterdagvoormiddag hebben we alle tombolaprijzen gecontroleerd. De 'kleinere' prijzen worden samengevoegd tot een volwaardige prijs. Daar zijn we toch wel een uur of 2 mee zoet. Ook met het klaarzetten van de zaal. Tegen 11 uur moest ik echter terug op de zaak zijn, want Gino had nog een afspraak om een werk te gaan bekijken. In de namiddag moest ik nog enkele 'late' tombolaprijzen ophalen en de drank halen voor die avond. Ook waren Gino en ik verantwoordelijk voor 2 koude hapjes (maal 47 personen). Maar omdat koken toch een hobby is, was dat geen straf voor ons. Tegen 18u30 stonden we gewassen en gekamd klaar voor het feest. Nog enkele laatste voorbereidingen en iedereen was er klaar voor. Het feest was weer geslaagd. Er werd lekker gegeten. Daarna werden er 650 koetjesrepen (met tombolanummertje) verkocht aan de gasten en de tombola kon beginnen.

Ieder gezin ging na het feest naar huis met verschillende prijzen. Het was een geslaagde avond. Toen iedereen vertrokken was, begonnen we de zaal op te ruimen en te kuisen. Plots ging mijn GSM, het was 2u 's nachts. Diezelfde bakker kreeg opnieuw zijn oven niet draaiende. Gino ging er weer naartoe, terwijl ik hielp met het opruimen en kuisen. Net toen we klaar waren, was Gino terug. Als afsluiter hebben we er nog een glaasje op gedronken, en hebben we vlug ons bed opgezocht. En nu denken jullie : zondag = lang slapen. Neen, hoor! We waren ingeschreven voor een ontbijt met wandeling van een andere vereniging in Zande. Dit begon om 9u. OK, dit is niet vroeg, maar na zo'n week toch wel iets te vroeg! Zondagavond ging rond 21u ons licht volledig uit (figuurlijk dan). We zijn in ons bed gekropen en hebben nog een hele week nodig gehad om te recupereren van de zware week. Een mens zou dromen van ... slapen.

Je bent nooit te oud ..

... om bij te leren. De laatste week heb ik alvast veel bijgeleerd.

Vorige dinsdag en gisteren had ik de cursus : "het verhaal achter de cijfers". Toen ik het programma zag van deze cursus, zag dit er voor mij heel interessant uit. Het nadeel was dat ik mij hiervoor moest verplaatsen naar Zwijnaarde. Ik ben zodanig gewoon om niet veel meer op de baan te zijn, dat ik het niet meer zie zitten. Maar nood breekt wet : ik moest mij er over zetten. Ik heb letterlijk weer mijn grenzen verlegd. Ik ben er bijna feilloos geraakt. Lang leve de GPS! De cursus was, zoals verwacht, heel interessant. Een hele dag zijn we bezig geweest over balansen, jaarrekeningen, toelichtingen, ... Cijfers ontleden, analyseren, bewerkingen op maken, ... Interessant, maar wel heel vermoeiend! De cursus duurde tot 16u30. Met nog een drukke verkeerssituatie op de terugweg, was ik wel volledig van de kaart tegen dat ik op kantoor kwam. Het enige wat ik nog gedaan heb, is samen met Gino overlopen wat de telefoons en mails waren. Ik ging snel richting huiswaarts. Zo was ik vroeg thuis om te strijken. Daar komt geen denkwerk bij te pas en zo heb ik hier wat 'voorstand'.

Naast deze cursus zijn Gino en ik, samen met 2 van onze werkmannen vorige donderdagavond naar een info-vergadering gegaan van het AREI of het Algemeen Reglement van de Elektrische Installatie. Zo'n 2 uur luisteren naar de wijzigingen in de wetteksten over het gebruik van de correcte kabels. Ook 'heavy stuff'.

Maar het gevoel weer iets slimmer te zijn, doet ook wel deugd.

Batibouw ... anders

Batibouw

Op mijn blogjes van de vorige jaren in verband met Batibouw, merk je telkens de stress om zo vroeg mogelijk te vertrekken. Soms komen we daar maar rond 12u aan, wat veel te laat is natuurlijk.
Dit jaar kregen we de kans om Batibouw te bezoeken op donderdag met een bus. De meeste firma's gaan op vrijdag met de bus. De donderdag is de eerste dag van de professionele dagen. Volgens ons de rustigste dag, dus de dag waar de verkopers het meest tijd kunnen vrijmaken voor ons.

Het nadeel van dit arrangement met de bus was dat de bus om 8u vertrok in Oudenburg. Of was het een voordeel? Het gevolg was alleszins dat alles van voordien goed moest geregeld worden. Alle werkmannen hadden vooraf de nodige uitleg gekregen. Gino en ik zijn nog tot 7u45 in de zaak geweest. Dan zijn we (misschien iets te laat) vertrokken. We waren nog op tijd voor de bus, en waren voor de rest van de dag op ons gemak. Omstreeks 10u kwamen we aan in Brussel en we hadden de hele dag voor ons. Om 18u vertrok de bus weer. Misschien waren we iets te veel op ons gemak, want we hebben niet meer kunnen zien dan anders. Misschien hadden we iets te veel het gevoel dat we 'tijd' hadden.

Het was in ieder geval weer een leerrijke dag, waar we tijd hebben kunnen maken om ook onze professionele contacten weer eens aan te spreken.

Eventjes rust

Vorig weekend zijn we er eventjes tussenuit geweest. Het water stond als het ware weer aan onze lippen. Als we kregelig beginnen te worden tegen elkaar, wil dit zeggen dat we dringend een pauze moeten inlassen. Ik had in januari een mailtje ontvangen van een hotel waar we al eens waren geweest dat ze een superdeal hadden. Voor heel weinig geld konden we 2 nachten slapen en van een avondmaal genieten. Dat was de ideale gelegenheid! We wilden vrijdagmorgen al vertrekken. Eerst waren enkele dringende boodschappen te doen, boodschappen die we samen moesten doen, waar we nog geen tijd voor hadden gevonden. Maar omstreeks 8u, bij de opstart van de werkmannen kwam een probleem op de proppen. Het materiaal dat de mannen mochten ophalen bij onze leverancier was daar niet geleverd. Natuurlijk probeer je eerst naar de fabrikant te bellen. Maar in Brussel starten ze niet om 8u hé. Uiteindelijk kregen we iemand aan de lijn. Bij de fabrikant was het echter wel vertrokken. Dus dan maar de transporteur opbellen. Daar kregen we de dispatching aan de lijn, maar de mensen van de regeling van transport begonnen maar om 9u. Dus was het weer wachten tot 9u. Ondertussen stonden ook onze techniekers te wachten. Kostelijke uren! De transporteur meldde uiteindelijk om 9u dat de chauffeur het daags voordien niet had gelost, omdat het te laat was en dat alles tegen 14u zou geleverd worden! Zo lang konden we de mannen niet laten wachten natuurlijk!! Dus moest er vlug een andere klant opgebeld worden om te weten als we daar mochten verder werken. Eén van de werkmannen zou wel verlof nemen. En de klant waar we eerst naartoe wilden, hebben we opgebeld met de nodige excuses en de vraag als we een nieuwe dag konden afspreken.

Toen dit alles geregeld was, konden we eindelijk beginnen aan ons verlof. We hadden het idee om samen eerst te gaan ontbijten. Het was een laat ontbijtje :) Maar deze latere start van ons verlof heeft de pret niet mogen bederven! Na het ontbijt zijn we vlug begonnen aan onze boodschappen. Na de middag zijn we richting ons hotel gereden, waar we rond 17u zijn aangekomen. We hebben met volle teugen genoten van de rust (zonder telefoon) en de kalmte. We hebben onze dagen gevuld met rusten, zwemmen, sauna-bezoek, wandelen, ... Zalig!

Ontstressen ... Stressen ... Ontstressen

Vorige dinsdag waren we uitgenodigd voor een bedrijfsbezoek aan de firma Niko. De firma die iedereen kent van de schakelaars.

 

 

Maar Niko is veel meer dan dat. Ze produceren ook parlefonie, videofonie, bewegingsmelders, transfo's, domotica, ... Alles met hun gekende degelijkheid.

Via onze groothandel kregen we een uitnodiging om deze fabriek te bezoeken. Alhoewel we deze fabriek al eens eerder bezocht hebben, is het toch nog interessant. Je kunt er telkens de laatste nieuwigheden zien. We zijn er dan ook op ingegaan. Dit is voor ons een dag van ontspanning. De dag voordien is het wat stressen, om alles voorbereid te krijgen, want we moesten 's morgens al vroeg op de bus stappen. Om 9u kwamen we aan bij Niko. Na een grondige uitleg over de verschillende soorten bewegings- en aanwezigheidsmelders werden we ingedeeld in 2 groepen en kregen we een rondleiding in de fabriek. Toch telkens interessant hoe 1 robot alle onderdeeltjes van een schakelaar aan elkaar hangt. Ook het spuiten van de verschillende afdekplaten en zo hebben we gezien. Na de middag kregen we een primeur. Als eerste groep nodigde Niko ons uit om de kerncentrale van Doel te bezoeken. Dit stond ook op het programma en sprak ons heel erg aan.  Het werkelijke "maken" van de elektriciteit konden we niet zien. Europa had 2 jaar eerder beslist om dit achter gesloten deuren te houden, wegens de veiligheid. Maar het is toch indrukwekkend om de hele grote transfo's te zien en naast de meters hoge koeltorens te staan. De veiligheidsprocedure volledig doorlopen is al een ervaring op zich!


Foto's nemen was niet toegelaten. Daarom een foto van internet.

 

Tijdens onze afwezigheid was het op de zaak zeker niet kalm! Gelukkig hebben onze werknemers alle problemen opgelost.

Maar ook 's anderendaags bleef de miserie komen. Tijdens de ochtenddrukte kreeg ik telefoon van één van onze techniekers die pas was vertrokken : "mijn camionette rookt zo erg! Ik stop zo vlug ik kan." Enkele minuten later belde hij opnieuw : er liep olie uit zijn uitlaat. Ik ken niets van auto-techniek, maar dat blijkt een heel slecht teken te zijn. De auto kon niet meer verder rijden. We moesten vlug naar een oplossing zoeken, want de klant die beloofd was kon zeker niet uitgesteld worden. Een geluk bij een ongeluk : er was een technieker ziek gevallen, dus was er een camionette vrij. Gino bracht deze camionette naar de techniekers, zodat ze deze konden overladen. Alle nodige materialen voor de beloofde klant moest naar de 'reserve'-camionette (inclusief buizen die op het dak liggen). Zo zijn de techniekers met een uur vertraging op hun bestemming (slechts 5 km van onze zaak) geraakt. De camionette werd een uurtje later opgeladen door de garagist. Hij is onherstelbaar stuk. :(  Dat is nog een groot probleem om op te lossen.

Maar ook deze week hebben we een 'ontspanningsdag'. Donderdag gaan we namelijk naar Batibouw. Dit is voor ons tussen werken en ontspanning. Het is leuk om bij de verschillende fabrikanten onze 'contacten' nogmaals aan te spreken. Maar ondertussen moeten we ook goed onze ogen en oren open houden voor de nieuwigheden. Zoals ieder jaar hebben we ook enkele zaken die we zeker moeten bekijken en uitzoeken, zoals nieuwe materialen zoeken. Het beloofd weer een boeiende, en vermoeiende dag te worden.

Opendag en valentijn

Opendag

Hier dicht bij in de buurt heeft een landbouwersgezin een mooie uitbreiding gedaan van hun boerderij. Ze hebben een loods en jongveestal bijgeplaatst. Voor de installatie van de technieken hebben ze onze firma ingeroepen. We hebben al vaker werken mogen uitvoeren voor hen. Het is leuk om te voelen als er vertrouwen is van beide kanten. We hebben er vooral de elektrische installatie gemonteerd (met verlichting volgens onze lichtstudie). We hebben er ook de watervoorziening, toilet, ... voorzien. Eind december kregen we telefoon van deze klant dat ze zouden een opendeurdag houden. Hiervoor was hij op zoek naar sponsoring. Daar deden we met plezier aan mee. Vorige week was "the moment" : de opendeurdag.

 

Door de sponsoring kregen we een plaats in de loods om een stand op te zetten. Dan is de vraag natuurlijk : wat zullen we daar zetten. Het vraagt toch wat voorbereiding. Eerst en vooral moesten 2 weken voordien folders afgegeven worden. Deze zouden dan gebundeld worden. We hadden folders liggen, maar deze voldeden niet meer. Ik moest de flyer vlug aanpassen en naar de drukker mailen. Gelukkig hebben we een goede drukker in de streek. Hij had nog drukwerk te maken voor deze opendeurdag. Ik mocht er 2 dagen later al achter. Deze waren alvast op tijd. Dan wilden we nog een warmtepomp en zonneboiler zetten. Deze kunnen we van de fabrikant laten leveren om te demonstreren. Deze zijn pas de dag voordien aangekomen. Net op tijd! Om onze elektrische installatie te promoten hebben we voor de Agromarkt vorige september-maand een stand gemaakt waar de mensen het verbruik van de verschillende lamp- en armatuursoorten (gewone TL-lamp/eco TL-lamp / led TL-lamp / led-armatuur / ...) kunnen testen. Deze moest wel nog wat 'opgekuist' worden. En de bestaande zekeringskast was een deel van de stand. De vrijdag mochten we de stand al gaan opzetten. Eén van onze werkmannen heeft dit samen met Gino gedaan.

 

De mensen mochten langskomen op zaterdag van 10u tot 16u . Er is heel wat volk gepasseerd. Ik kon jammer genoeg niet op de opendeur aanwezig zijn, want de winkel bleef open hé. Daar had ik wel spijt van, maar dat is "part of the job" hé. Over de middag ben ik wel eventjes langsgeweest om de 'sfeer' op de snuiven. Hier wat foto's die Gino op een 'kalmer' moment heeft getrokken.

 

Na de middag heb ik de winkel stipt op het sluitingsuur gesloten om vlug nog wat te helpen bij Gino. Brecht heeft de hele dag geholpen in de bar. Rond 17u waren de meeste mensen vertrokken en konden we het meeste van onze stand opruimen. De rest bleef staan tot zondag.  We konden afsluiten met een goed gevoel. Het was een geslaagde opendeurdag met veel mensen en veel interesse. 's Avonds waren we dan nog eens uitgenodigd voor een receptie. De eigenaars van deze mooie boerderij trakteerden voor hun 15-jarig huwelijk. Leuk!

 

Valentijn

 

Tja ... een mens moet mee met zijn tijd. Ook onze winkel is versierd in valentijn-sfeer. Zie hier een paar foto's.

 

 

Naar de garage ...

Onze bestelwagens (of camionetten) moeten gelukkig niet veel naar de garage. De camionetten doen heel weinig kilometers omdat wij heel regionaal werken. Ik ben blij dat we niet zoveel garage-bezoeken hebben, want dat is een hele regeling. Sowieso gaan alle bestelwagens 1x per jaar naar de garage voor onderhoud en keuring. Maar dan zijn de techniekers die voor minimum 1 dag kwijt natuurlijk. De camionette is het magazijn en werkplaats van onze techniekers, zonder kunnen ze niet werken. Daarom proberen we dit zoveel mogelijk te regelen op een verlofdag van de techniekers. Dan komt er ook nog bij dat de camionette moet naar de garage gebracht worden en teruggehaald worden. Dat is een werkje voor Gino en ik 's morgens of 's avonds.

Vorige week moesten 2 camionetten 'binnen'. Gelukkig konden we dit regelen op 2 opeenvolgende dagen. Woensdagmorgen moesten we onze oudste camionette (14 jaar) naar de garage. De woensdag is altijd een moeilijke dag. Dat is de dag dat ik Brecht naar de bushalte breng. Tegen 7u48 moet ik dus ter plaatse zijn. Een bus wacht niet hé. Dus op tijd zijn is de boodschap. Gino gaat altijd eerst naar de loods om enkele voorbereidingen te doen.  Hij belt mij dan op wanneer hij vertrekt. Ik vertrek rond hetzelfde tijdstip. Het is ongeveer een kwartier rijden naar de garage. Na een vlugge uitleg laten we de camionette in de garage en keren we vlug samen terug naar de zaak. Als het op woensdag is moet ik, na het afzetten van Gino, terug naar huis rijden achter Brecht en hem dan naar de bushalte brengen. Daarna keer ik terug naar de firma.

Zoals ik al zei : een hele regeling die toch een uurtje in beslag neemt. Dus geen tijd dan voor huishoudwerk :) .

Ziekjes

Met het nieuwe jaar wenst iedereen elkaar een goede gezondheid toe. Voor Gino was dit heel toepasselijk, want hij is al enkele weken ziekjes. Het begon zo'n 3 weken geleden. Hij voelde zich al een paar dagen snipverkouden. Snotteren en hoesten bij de vleet. Hij kwam al enkele dagen vroeger naar huis. Meestal blijft hij werken op zijn bureau tot rond 22u. Maar om 20u was de kaars al uit. Tot hij op een ochtend wakker werd, nat van het zweet, hoesten als geen ander, ... het zag er niet goed uit. Ik verplichtte hem om in bed te blijven. Zo kon hij zeker niet werken. Alhoewel ik er niet zo graag alleen voor sta om de ploegen op te starten is alles vlot verlopen. De meeste techniekers wisten wat ze moesten doen en wat ze nodig hadden. Rond 11u kwam Gino op de bureau. Hij voelde zich al 'iets' beter. Maar eerlijk gezegd zag hij er nog wel ziek uit. Toch vond hij een dokter niet nodig. Maar tegen aan de avond was het kleine beetje energie dat hij nog had gevonden helemaal op. Hij stelde zelf voor om naar de dokter te gaan. Het verdict : keelontsteking, oorontsteking en begin van bronchitis. Met de nodige medicatie kon hij genezen. Of dat dachten we toch. Toen hij 10 dagen later op de maandag de laatste pil inslikte voelde hij zich nog niet helemaal genezen. Vanaf de woensdag begon hij weer koorts te maken, met de nodige keelpijn, hoesten en snotneus. Toen hij opnieuw naar de dokter ging, was die heel verbaasd om hem opnieuw te zien. Na een klein onderzoek werd al snel duidelijk dat hij 'hervallen' was : opnieuw keelontsteking en oorontsteking. Dan maar zwaardere medicatie ... Gelukkig blijkt deze wel aan te pakken. Hij voelt zich al een pak beter. Laat ons hopen dat hij nu opnieuw genezen is ...

Een gelukkig nieuwjaar

Ik wens al mijn lezers een gelukkig nieuwjaar toe.

Mijn nieuwjaarsgeschenk :  een extra lange blog met extra veel foto's.

Ik heb ook veel te vertellen, want ik ben hier al een tijdje niet meer geweest.

De plaatselijke krant :

Onlangs stonden we in de streekkrant. Het was een speciale editie met heel wat handelaars van Gistel. We werden gevraagd om hier ook aan mee te doen. Dat deden we graag natuurlijk. Reclame is altijd welkom. En het had effect, want de dag dat dit artikel verscheen stonden 2 nieuwe klanten in de winkel, die vertelden dat ze ons nog niet kenden, maar via de streekkrant wel.

 

 

Eindejaarsfeesten :

 

 

De trouwe lezers weten dat we heel wat feesten hebben tijdens het eindejaar.

De laatste gewerkte vrijdag van het jaar is het traditioneel "eindejaarsdrink". Dit kon echter niet doorgaan op die vrijdag, want we hadden beloofd mee te helpen aan een evenement van een plaatselijke vereniging. Dus hebben we het verschoven naar de donderdag. Zoals ieder jaar staan de flessen klaar die we krijgen van onze leveranciers. Deze worden het ganse jaar gespaard. Ieder drinkt wat hij wil, want we krijgen schuimwijn, wijn, bier, ... We zorgen natuurlijk voor een veilige thuiskomst, want ik ben BOB van de avond. Er was gelukkig nog een vrijwillige BOB en enkele 'verstandige drinkers', zodat ik maar 2 personen naar huis heb moeten brengen. Ik heb jammer genoeg geen foto van de lege flessen, maar heb wel enkele sfeerbeelden.

 

sorry voor de slechte kwaliteit, maar deze zijn met mijn GSM getrokken

 

Het volgende feest dat we moesten voorbereiden was kerstdag zelf. Weeral volgens traditie,  wordt dan de hele familie uitgenodigd, alle broers en zussen van Gino en van mij. Dit jaar waren we met 22 personen. Het vraagt wel wat organisatie, maar alles lukt altijd. We zijn het ondertussen ook al 22 jaar gewoon. Ik ben op 24 december pas om 17u thuisgekomen. De tafel had ik al de zaterdag vooraf gedekt.

 

Een goede voorbereiding en een simpel menu zijn de geheimen om zo'n feest te doen slagen. Dit was het menu :

* aperitief met 4 hapjes

* opgevulde zalm

* ardeens varkenshaasje met jagerssaus, gratinaardappelen en knolselderpuree

* dessertbordje

 

Het meeste was zelf bereid. Enkel de gratin aardappeltjes waren diepvries en het dessertbord waren mini-dessertjes die we besteld hadden bij www.milki.be die een klant is van ons. Alles zelf bereiden is voor ons bijna onmogelijk omdat we op 24 december ook nog werken. Op 24 december hadden we al een groot stuk voorbereid tegen 20u. Dan gaan we over tot zelf aperitieven en uitdelen van kado's. Daarna eten we (weeral een traditie) fondue. Tegen 23u30 wordt ik verwacht in de kerk, om samen met het koor de middernachtmis te verzorgen. Op 25 december zijn we om 7u30 opgestaan, want we moesten nog de hapjes voorbereiden en nog enkele zaken klaarzetten zoals aperitiefglazen en zo. We hadden ruim gerekend, we zouden gemakkelijk klaargeraken. Maar om 8u30 ging de telefoon. Een bakker belde in nood dat zijn oven niet meer wilde werken. Hij had gehoord van een collega bakker dat we wel zouden opnemen en hem depanneren. Gino is er vlug naartoe gereden. Na heen en weer rijden naar het magazijn voor het juiste onderdeel was de bakker geholpen. Tegen 10u45 was Gino terug. Eventjes een tandje bijsteken was de boodschap, want de tijd was nu wel krap geworden. Toch was alles geslaagd en hebben we er weer een leuk en lekker feest van kunnen maken.

 

Oudejaar hebben we bij Gino's broer gevierd samen met nog enkele andere koppels. En nieuwjaardag bezoeken we de ouders, zonder vaste afspraken.

 

Zo is het jaar opnieuw gestart.