Vorige week wilde het precies niet lukken. Ik heb naar mijn gevoel niet veel gewerkt. Maandag was het overdreven druk. Ik heb heel de dag telefoonoproepen beantwoord. De telefoon stond niet stil. Het gevolg was dat ik tegen 21u doodop in de zetel lag. Voor mensen die het niet gewoon zijn, lijkt telefoneren niet lastig, maar niets is minder waar. Zeker dat aan elk telefoongesprek een actie aan vasthangt : iets noteren, bestellen, opzoeken, aanpassen in de computer, ... Dinsdagmorgen wou ik heel wat huishoudwerk verzetten. Maar Mathias vond zijn portefeuille met daarin zijn busabonnement niet. Ik heb hem naar school gebracht en 's avonds teruggehaald.
Ook op dinsdag stond de telefoon niet stil. Woensdag had Mathias zijn fiets nodig in school, dus heb ik hem ook naar school gebracht. We hadden afgesproken dat hij, voor het terugkeren naar huis, een heel stuk met de fiets zou rijden. Ik zou hem tegemoetkomen met de auto. Hij had echter een platte fietsband. Dus moest ik hem weer ophalen in Brugge. Zo ging het precies heel de week door. Tegen het einde van de week had ik echt het gevoel niet veel te hebben afgewerkt. Terwijl ik toch steeds bezig was.
Dit wou ik deze week vermijden. Tot zover is het toch in het huishouden gelukt. Gisterenmorgen ben ik vroeg opgestaan om de was op te plooien. Aan het eten moest ik niet werken, we zouden een boterham met spiegelei eten. Gisterenavond heb ik, na mijn wekelijks uurtje sport, nog soep gemaakt en de rest van de was opgeplooid. Mijn was is allemaal verwerkt en ligt klaar om vanavond in de kasten te leggen. Deze morgen heb ik het 'klein opplooiwerk' gedaan, dat zijn de sokken en het ondergoed. Daarna heb ik nog wortelpuree gemaakt voor deze avond en de soep gemixt.
Op de bureau lukt het doorwerken iets beter dan vorige week. Ik heb al wat meer papieren kunnen afwerken, maar vraagt de telefoon toch regelmatig wat van mijn tijd. Maar ik klaag niet hoor, dat hoort er nu eenmaal bij. En een dag zonder telefoon zou wat eenzaam zijn hé.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten