Gisteren was een dag waarop niets echt vooruitging. Al van 's morgens had ik dat gevoel. Ik was zoals gewoonlijk om 6u opgestaan, maar tegen 8u had ik niet veel noemenswaardig gedaan. Ook op mijn bureau ging er precies niets vooruit.
Vandaag was dit anders. Tegen 8u had ik al samen met Brecht zijn kamer opgeruimd en gekuist. Om 7u30 kwam de eerste telefoon al binnen met een herstelling. De volgende rond 7u45. Dit was een voorbode, want de hele voormiddag is de telefoon blijven rinkelen (of zo voelde het toch aan). Er zaten heel wat herstellingen tussen. Het was alsof de klanten wisten dat onze 'depanneur' of de technieker die de herstellingen uitvoert in verlof was vandaag. Tegen de middag was de 'regen' van telefoontjes sterk verminderd, maar dan kwamen nog eens 2 vertegenwoordigers. Het bezoek van een vertegenwoordiger is niet alleen luisteren, maar is vaak samen plannen bekijken en oplossingen zoeken. Toen het wat kalmer werd, vroegen de kinderen nog wat aandacht. Het gevolg was dat ik, tegen 18u, het gevoel had dat al mijn energie op was. Dat is dan een teken dat ik geen moeilijke dingen meer moet doen. Nog facturen in enveloppen steken, dan het eten klaarmaken en thuis nog wat aan de was werken. En dan vroeg gaan slapen, zodat morgen weer een productieve dag wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten