Vrijdag hadden we een hele leuke verrassing voor onze kinderen. We hadden namelijk in het geniep een weekendje geboekt. Ze wisten van niets. Vrijdagmiddag, nadat Brecht vertrokken was naar school, hebben we de winkel gesloten. We wilden eerst samen tegels kiezen voor ons nieuw terras. Dit is iets wat we samen wilden beslissen, maar door de winkel kunnen we anders nooit samen weg. Vrijdagnamiddag was een goede gelegenheid om dat te combineren.
Tegen dat Brecht terug kwam van school, zaten de valiezen al in de koffer. Brecht begreep er niets van : we waren beide mooi gekleed en de auto stond vooraan, maar hij stelde geen vragen. Zijn gezicht sprak boekdelen toen we zeiden : "we gaan samen Mathias ophalen in Brugge en we vertrekken op reis". Hij kon het niet laten om een vreugdedansje te doen.
Mathias hadden we wijsgemaakt dat er materiaal moest opgehaald worden in Brugge en dat we dit zouden doen rond 4 uur, zodat hij de bus niet moest nemen. "OK", was het antwoord 's morgens. Toen hij om 4 uur buiten school kwam, keek hij heel verbaasd naar de auto, toen hij zag dat we er met zijn allen in zaten, maar hij stelde geen vragen. Toen Gino zei : "en nu nog 144 km" viel zijn frank. Hij keek vlug in de koffer en zag de valiezen zitten. Ook hij had een blij, verbaasd gezicht.
De kinderen krijgen tijdens zo'n weekend de volle aandacht, en ze genieten daar ook met volle teugen van. Wij genieten vooral van de rust. Zaterdagvoormiddag hebben we in de stad gewandeld, in de namiddag hebben we een carnavalstoet bekeken en daarna een bowlingspel gespeeld. Na het avondeten hebben we samen nog wat gezelschapsspelletjes gespeeld. Zondag zijn we richting kalmthoutse heide gereden om daar een wandeling van 7 km te maken. Lekker ontspannend!
Gisterenmorgen zag ik dat er 13 gemiste oproepen + 8 berichten op het antwoordapparaat stonden. Het was 'back to reality'. Maar we kunnen er weer tegenaan voor een tijdje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten