En wat heb ik vandaag gedaan?

"Wat heb ik vandaag eigenlijk gedaan". Dat is een vraag die ik mij soms 's avonds stel. Dat was ook zo woensdag. Ieder jaar zijn wij verplicht om een lijst door te sturen met alle ketels die gereinigd en onderhouden zijn. Per onderhouden ketel hebben we een attest. Dus ieder jaar in februari moet ik alle gegevens van de attesten samenvatten in een excel-bestand. Het gaat ieder jaar over 80 à 100 CV-ketels. Toen ik mij woensdagavond afvroeg wat ik had gedaan, dan kon ik zeggen dat ik die lijst had gemaakt, en niets meer. In totaal ongeveer 95 lijntjes in een excel bestand. Voor de rest had ik wel : getelefoneerd, vertegenwoordigers ontvangen, klanten ontvangen, de kinderen wat aandacht gegeven, ... Zo gaan de dagen snel voorbij.

Donderdag zijn we opnieuw naar Batibouw geweest. Ik kon mij herinneren dat we er vorig jaar pas rond de middag zijn aangekomen, doordat we wat later konden vertrekken en ook wat last hadden gehad van file. Donderdag zijn we omstreeks 9u vertrokken, nadat de kinderen vertrokken waren naar school en de werkmannen vertrokken waren naar de verschillende werven. Iets voor 11 uur zijn we aangekomen. Eerst hebben we de standen van gereedschap bezocht, om daarna de hal van sanitair, dan electriciteit en ten slotte centrale verwarming te doen. We hebben toch heel wat nieuwigheden gezien. Enkele voorbeelden :

Het nieuw waterdicht schakelmateriaal van Niko :

Bij centrale verwarming hebben we de nieuwigheden van Baxi (Brötje en Chappee) gezien o.a. de nieuwe CV-ketel op mazout, een gaswandketel met ingebouwde boiler en natuurlijk de warmtepomp.

Voor de rest hebben we ook kennis gemaakt met een firma waar we al een tijdje mee samen werken, maar telkens telefonisch contact hebben gehad. Het gaat over een firma van centrale stofzuigsystemen.

U zult het wel snappen, de dag was eigenlijk weer te kort. We hebben enkele fabrikanten niet kunnen bezoeken. Dat is altijd spijtig. Maar ik ben altijd blij als het bezoek aan batibouw interessant was.

Verandering van planning

Gisteren (zondag) heb ik onze planning moeten aanpassen. We moesten tegen 9u in de kerk zijn voor het vormselaanvraag. Om 10 uur was de mis gedaan. Ik zou thuis blijven om te kuisen en het eten klaar te maken. Gino zou alvast naar de bureau gaan om offertes te maken. Ik zou dan in de namiddag ook meekomen om samen de moeilijkere administratie aan te pakken. Mathias, Brecht en ik zijn er thuis direct ingevlogen, want heel het huis moest nog gepoetst worden. Rond 11u begin ik mij wat duizelig te voelen en kort daarop misselijk. Ik moest uiteindelijk het dweilen doorgeven aan Brecht, want ik voelde me echt niet goed. Ik zou dan maar naar de groentenboer gaan, een beetje buitenlucht zou mij misschien goed doen. Maar ik was nog maar pas vertrokken of ik voelde me nog slechter. Dus heb ik mijn auto direct omgekeerd en ben terug naar huis gereden. Ik heb dus noodgedwongen heel de namiddag in de zetel doorgebracht. Gino is na de middag alleen terug naar de bureau gereden. Om 17u voelde ik mij toch al een stuk beter en ben ik toch nog voor 2 uurtjes naar de bureau gegaan. Het was de bedoeling om heel de namiddag samen heel wat werk te verzetten, dus dat viel tegen.

Een ander voorbeeld van 'wijziging van plannen' hebben we zo'n 2 weken terug voorgehad. Ik kreeg een telefoon van een KMO die in de houtbewerking actief is. Ze hadden een motor van de afzuiging die het niet meer deed, waardoor ze deels stil lagen. Een van onze werkmannen is daar vrij snel naartoe gegaan. De motor was inderdaad stuk en moest vervangen worden. Toen Gino er bij kwam hebben ze opgemerkt dat de constructie waar de motors aanhingen niet meer stabiel was. Dat had een grote impact op het werk natuurlijk. De hele installatie moest verplaatst worden. Het was voor die firma belangrijk dat het zo snel mogelijk gebeurde, want hun werknemers waren namelijk werkloos hierdoor. Dat had als gevolg voor ons dat we met 4 werkmannen enkele dagen werk hebben gehad. Heel de onze planning viel in duigen natuurlijk. Dit is slechts 1 van de vele voorbeelden om aan te tonen dat een planning maken niet zo simpel is in een installatiebedrijf.

Carnaval, communie en valentijn

Vrijdag had Mathias geen school en was hij samen met mij op de zaak. Dat kwam goed uit, want er was in de namiddag een carnavalstoet in de school van Brecht. De school ligt op een paar honderd meters van de zaak. Zo kon ik Mathias alleen laten in de zaak. Als er een probleem was, dan stond ik in geen tijd terug in de zaak. Zo gebeurde het ook. Er kwam een klant materiaal halen die Mathias niet wist liggen. Gelukkig was de stoet al voorbij en kon ik vlug terug.

Na de stoet mochten de kinderen naar huis komen. Brecht en ik, samen met Brecht's meter, zijn dan vertrokken om Brecht zijn communiekleren te kopen. Ik kreeg al schrik niets meer te vinden, want iedereen had blijkbaar al zijn kleren en ik kreeg hier en daar te horen dat er niet veel keuze meer was. Toch heeft Brecht vrij snel zijn keuze gevonden. Ik ben blij dat ik daar niet meer moet aan denken. De rest van de 'regelingen' zijn niet zo dringend.

Gisteren, zondag, was het valentijn. In ons dorp heb je verschillende restaurants. Die zaten blijkbaar redelijk volboekt, zagen we in het voorbij rijden. Onze valentijn zag er anders uit. Wij hebben samen op de bureau gewerkt. Er lagen verschillende werkjes klaar, die niet zo gemakkelijk waren. Die doen we liefst de zondag, zo worden we niet gestoord. We zijn gestart om 9u30. Voor het middageten zijn we wel naar huis gereden. Daarna zijn we terug naar de zaak gereden en hebben we doorgewerkt tot 19u. Dan was ons kaarsje toch bijna uit. We hadden er zowat genoeg van. Toch ben ik blij dat we onze zondag hiervoor hebben opgeofferd. Er is heel wat werk geschoven.

Een leuke verrassing

Vrijdag hadden we een hele leuke verrassing voor onze kinderen. We hadden namelijk in het geniep een weekendje geboekt. Ze wisten van niets. Vrijdagmiddag, nadat Brecht vertrokken was naar school, hebben we de winkel gesloten. We wilden eerst samen tegels kiezen voor ons nieuw terras. Dit is iets wat we samen wilden beslissen, maar door de winkel kunnen we anders nooit samen weg. Vrijdagnamiddag was een goede gelegenheid om dat te combineren.

Tegen dat Brecht terug kwam van school, zaten de valiezen al in de koffer. Brecht begreep er niets van : we waren beide mooi gekleed en de auto stond vooraan, maar hij stelde geen vragen. Zijn gezicht sprak boekdelen toen we zeiden : "we gaan samen Mathias ophalen in Brugge en we vertrekken op reis". Hij kon het niet laten om een vreugdedansje te doen.

Mathias hadden we wijsgemaakt dat er materiaal moest opgehaald worden in Brugge en dat we dit zouden doen rond 4 uur, zodat hij de bus niet moest nemen. "OK", was het antwoord 's morgens. Toen hij om 4 uur buiten school kwam, keek hij heel verbaasd naar de auto, toen hij zag dat we er met zijn allen in zaten, maar hij stelde geen vragen. Toen Gino zei : "en nu nog 144 km" viel zijn frank. Hij keek vlug in de koffer en zag de valiezen zitten. Ook hij had een blij, verbaasd gezicht.

De kinderen krijgen tijdens zo'n weekend de volle aandacht, en ze genieten daar ook met volle teugen van. Wij genieten vooral van de rust. Zaterdagvoormiddag hebben we in de stad gewandeld, in de namiddag hebben we een carnavalstoet bekeken en daarna een bowlingspel gespeeld. Na het avondeten hebben we samen nog wat gezelschapsspelletjes gespeeld. Zondag zijn we richting kalmthoutse heide gereden om daar een wandeling van 7 km te maken. Lekker ontspannend!

Gisterenmorgen zag ik dat er 13 gemiste oproepen + 8 berichten op het antwoordapparaat stonden. Het was 'back to reality'. Maar we kunnen er weer tegenaan voor een tijdje.

Drukke week

Deze week is een drukke week. Niet in verband met afspraken, maar in verband met het werk wat ik wil afgewerkt hebben tegen het eind van de week.

Het begon al met de was (jaja, stokpaardje voor de meeste dames). Vroeger plande ik niet echt wanneer ik zou plooien en strijken. Sinds enkele maanden echter probeer ik dit op maandag en dinsdagmorgen geklaard te krijgen, om dan op woensdag alles in de kasten te steken. Maar maandagmorgen moesten we Gino's bestelwagen naar de garage brengen voor het onderhoud. Het is een kwartiertje rijden, dus ben je al snel drie kwartier tijd kwijt in het weg-en-weer rijden. Dinsdagmorgen heb ik toch nog goed kunnen doorwerken aan de was, zodat alles toch afgewerkt was tegen dinsdagavond. Deze morgen alles netjes terug in de kast en klaar is kees. Of toch niet helemaal. Omdat ik dit weekend niet veel tijd zal hebben om te wassen heb ik gisteren nog een wasmachientje gedraaid (zo noem ik dat toch) en deze morgen uitgehangen. Het plooien en strijken hiervan staat op het programma voor vanavond en morgenochtend. Zo is het meeste toch verwerkt.

Ook op de bureau is het druk. Ik probeer nog steeds de achterstand in het factureren in te halen. Het lukt behoorlijk goed, maar ik zal mij toch nog eventjes moeten blijven inzetten. We zijn opnieuw het begin van een nieuwe maand. Dit wil ook zeggen dat de documenten voor de boekhouder moeten gesorteerd worden. Ik controleer ook de betalingen in de eerste week van iedere maand, dus dat staat ook op het programma.