Ik weet niet als het de voorjaarskriebels zijn, of als het de drukte van de vorige weken is, maar ik kreeg het dit weekend op mijn heupen van hoe ons huis er bij lag. Niet dat het zo'n puinhoop was, maar ik had toch het gevoel geen grip meer te hebben op mijn huishouden. Eenmaal ik het gevoel krijg dat iets uit de hand aan het lopen is, pak ik het met beide handen aan en ben ik meestal niet meer te stoppen. Ik ben dan precies een duracell-konijntje ;) .
Ik wou tegen zaterdagavond : alle geplooide en gestreken was in de kasten liggen hebben, overal geveegd en gedweild, nieuwe was wassen en ophangen, overal grondig opruimen, de bureau & keuken in zevekote geveegd en gedweild, ... Ik had dus voorgenomen om zaterdagnamiddag mijn 'inhaalactie' te starten. Rond 14u liet ik de papieren voor wat ze waren (met een beetje spijt, want ook daar is nog wat achterstand) en nam ik de borstel in de handen. Tegen 16u30 had ik in Zevekote de keuken en bureau geveegd en gedweild en had ik ook de vloer van onze toonzaal (80m²) geveegd en gedweild. Op naar actieterrein nr. 2 nl. ons huis. Daar begon ik vlug met de was uit te hangen en een nieuwe machine te starten. Daarna werd aan de schoonmaak van de benedenverdieping begonnen. Terwijl de vloer droogde stak ik alle was in de kasten en nam ik nog vlug de swiffer in mijn handen om onze kamers te swifferen. Het was al vlug tijd om te douchen want om 19u45 waren we verwacht in het parochiezaaltje in Zande voor het jaarlijks Sint-elooifeest.
Hèhè, het was een sprint, maar achteraf ben ik toch blij dat alles toch weer een beetje 'toonbaar' is. Niet dat ik nu mag slabbakken, ik wil weer alles picobello tegen het weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten