Heen- en weervliegen

De laatste dagen is het nogal heen- en weervliegen. Gisteren moesten de kinderen hun boeken ophalen. Brecht mocht in de voormiddag. Dus kwam ik voor een uurtje naar de zaak. Omstreeks 9u vertrokken we naar zijn school. Alles verliep vlot. Om 10u stonden we terug in de zaak. Mathias moest tussen 13u30 en 14u30 in zijn school zijn. We moesten dus op tijd eten. Net toen we wilden vertrekken stond er een vertegenwoordiger aan de deur. Gelukkig kon Gino overnemen. Om 13u zaten we in de auto richting Brugge. Ook daar verliep alles redelijk vlot. Omstreeks 15u waren we terug. De kinderen hebben allebei hun boeken, en mijn geldbeugel was wat lichter.

Ook vandaag was het wat heen- en weerrijden. Ik wou graag met het koor meezingen op een begrafenis. Het was de begrafenis van een man die ook koorlid was. Deze man is spijtig genoeg gestorven aan ziekte. Ik had afgesproken om 2 koorleden op te pikken, dus vertrok ik om 9u15, met de bedoeling om er om 9u45 in de kerk te zitten. We repeteerden nog een laatste keer en wachtten tot de mis begon. Ook Gino wou naar de begrafenis komen. Brecht moest echter om 11u45 in Torhout zijn om zijn beugel te laten plaatsen. Na wat gepuzzel waren we er aan uit hoe we dit zouden geregeld krijgen. Gino heeft Brecht meegenomen tot bij zijn ouders. Na de begrafenis kon hij dan direkt van daaruit vertrekken met Brecht. Brecht moest daar 1u30 blijven. Ik kon de kerk verlaten om 12u45. Ik reed richting de zaak. Toen ik daar aankwam hoorde ik dat ik Brecht mocht gaan ophalen. Ondertussen belde Gino ook als ik materiaal wilde brengen naar onze werkmannen. Daarvoor moesten we onderweg afspreken, want Gino had het materiaal mee. Zo gezegd, zo gedaan : stoppen op de afgesproken plaats, materiaal overladen, Brecht ophalen, materiaal gaan afleveren en terug naar de zaak. Het was ondertussen rond 14u. Eindelijk tijd om te eten!

Oogst-kriebels

Dat het oogst is zien we wel aan het aantal tractors, karren en pickdorsers die hier passeren. We leven er ook in mee, omdat we allebei uit een landbouwersgezin komen. Ook (en vooral) onze kinderen leven er volop in mee, omdat dan veel tractors te zien zijn.

Soms wordt Gino gevraagd door zijn broer om met de pickdorser te rijden. Dat was ook vorige week het geval. Maar op de valreep kreeg Gino opnieuw telefoon van zijn broer dat het graan niet droog genoeg was. Brecht was teleurgesteld, hij was graag meegeweest. Dinsdagavond kwamen we te weten dat nonkel F. opnieuw aan het pickdorsen was. Brecht belde om te weten als hij mocht langskomen. Dat was geen probleem, maar ik wilde dat hij eerst zijn avondmaal opat. Maar ook deze keer was hij te laat, het graan was, door het wegvallen van de zon, niet meer droog.

Gisteren was dan eindelijk "derde keer, goede keer". Nonkel F. belde dat hij zou pickdorsen. Onze jongens stonden vlug klaar om te vertrekken. Ik bracht ze naar het veld. Ze konden nog eventjes mee met de pickdorser. Daarna brachten ze samen met hun nonkel het graan weg. Ik ging naar huis om nog wat aan de was te werken. Rond 21u45 belde een graanhandelaar dat hij problemen had met zijn electriciteit. Ongeveer op hetzelfde moment belde Mathias om hen op te halen. Brecht wilde dolgraag mee naar de graanhandelaar. Ik zette hem af bij Gino. Mathias was moe en wilde meekomen naar huis. Rond 22u45 reed Gino op de oprit.

Hier ben ik weer!

Ja, jullie hebben me een tijdje moeten missen hé. Zoals jullie misschien al konden raden waren we in verlof. 2 weken zijn we er uit geweest. Wat heeft dat deugd gedaan!

Het is altijd wel een hele regeling van voordien. Merendeel van onze werkmannen bleef doorwerken. Dat wil zeggen dat we de planning goed moeten opmaken. Ook het materiaal lag voor een groot stuk al klaar. Eén persoon neemt tijdens die weken de verantwoordelijkheid. Hij is dan ook van 'telefoondienst'. Op ons antwoordapparaat staat zijn nummer, zodat de mensen met een dringende herstelling worden geholpen. We werken al enkele jaren op die manier, en dat werkt goed. We kunnen telkens met een gerust hart in verlof gaan!

De eerste week zijn we naar de ardennen vertrokken. Het weer was niet denderend, maar dat heeft onze pret niet kunnen bederven. We hebben heel wat bezocht en ondernomen : maïsdoolhof, grotten van han, wandelen, fietsen, railbike, kasteelbezoek, ... . De kinderen hebben er ook van genoten. De tweede week verlof was vooral om thuis nog vanalles in orde te krijgen. Er moesten heel wat karweitjes gedaan worden, waar we tijdens het jaar geen tijd voor hebben. Omdat het weer beter was, hebben we toch kunnen genieten van het 'thuis zijn'. We hebben veel maaltijden buiten kunnen eten. Dat geeft echt vakantiegevoel. Eén dag hebben we er ook tussenuit getrokken om te fietsen. We zijn rond 11u vertrokken met picnick mee. We hadden thuis zelf onze broodjes gemaakt om mee te nemen. Rond de middag hadden we een bankje gevonden om te eten. Daarna hebben we verder gefietst. Op 10km van het eindpunt had Brecht een platte band. Dat maakte het wat spannend, maar met wat regeling zijn we toch thuisgeraakt. Ook hebben we vaak in de vooravond wat gedaan met de kinderen zoals naar de cinema gaan of naar het Q-beachhouse in Oostende. Zo hebben we werken en plezier met elkaar gecombineerd. De kinderen vonden het niet zo leuk dat we ook nu en dan eens op de zaak waren. Maar dat vonden wij niet zo erg. Gino was meestal 's morgens op post, om ze nog eventueel uitleg te geven. Daarna kwam hij soms naar huis, soms ging hij mee naar een werf, ... Maar in de loop van de voormiddag kwam hij al thuis, soms nog voor de kinderen wakker waren.

Sinds maandag zijn we terug begonnen met werken. Het is vreemd hoe snel het weer went om te werken. We kunnen er weer voor een tijdje tegenaan!