Een bewogen morgen

Een tweede blogje op 1 dag? Ik mag mijn lezers toch wel eens verwennen hé.

Ik wou toch graag vertellen over deze morgen. Mathias en Brecht waren al vroeg opgestaan. Mathias zoals gewoonlijk om zijn bus op tijd te halen. Brecht was vroeg opgestaan omdat hij vandaag examen frans had. Hij wou het graag nog eens herhalen, want Frans is een moeilijk vak voor hem. Ikzelf had al de 2de dag op rij barstende koppijn. Ik heb wat geholpen met Brecht en de was gesorteerd, zodat ik vanaf volgende nacht kan beginnen wassen. Dat gebeurt altijd in het weekend. brecht vertrok met zijn fiets naar de bus en ik zette mij eventjes aan tafel om mijn boterham te eten, en met een stille hoop dat mijn hoofdpijn zou overgaan door het rustig aan te doen. Toen ging plots mijn GSM. Op mijn schermpje stond 'GSM Geert'. Geert is één van onze werkmannen. Ik dacht onmiddellijk 'ziek?'. Neen hoor, Geert meldde dat hij pech had met de camionette. Hij had de camionette meegenomen naar huis. Toen hij deze morgen wilde vertrekken viel de camionette enkele meters verder stil. Geert kreeg hem niet meer gestart. Gino was in de loods. Zowel Geert als ikzelf konden Gino niet bereiken. Ik heb dan maar vlug mijn boeltje gepakt en ben vlug naar de loods gereden. Toen Gino daar aan kwam was hij net aan het telefoneren met Geert. Gino zou er naartoe rijden. Ik bleef in de loods om de rest van de mannen de nodige uitleg te geven over de werkregeling. Ondertussen was Erika (onze bediende) al aangekomen. Gelukkig, want de telefoon bleef precies rinkelen. We kregen de ene telefoon na de andere. We waren met 2 telefoons aan het opnemen. Ondertussen werd er geleverd door 2 firma's en heb ik de leveringsnota's ondertekend terwijl ik aan het telefoneren was. Tussen de telefoongesprekken door was het nog één en ander regelen, zodat iedereen op de baan kon. Gino had Geert meegebracht naar de loods en zou zijn camionette afstaan. Alles werd dus in Gino's camionette geladen. Plots bleek dat de sleutels van die camionette verdwenen waren. Ze waren nergens te bespeuren, zelfs niet na een half uur zoeken. Dus heb ik de reservesleutels gehaald, want deze lagen thuis. Tegen 9u waren alle werkmannen vertrokken. De drukte van de telefoon heeft nog eventjes geduurd, maar uiteindelijk is de drukte voorzichtjes overgegaan...
Pfff ... tijd voor koffie!