Last-minute

Dit weekend was er een beurs in Brussel van sanitair. Gino ging er zaterdag naar toe met 4 van onze werkmakkers. Ik stond er dus eigenlijk alleen voor. Gelukkig was er geen enkele dringende herstelling. Anders moest Gino die 's avonds nog doen.

We hebben de gewoonte om in augustus/september met alle werknemers en hun vrouwen te gaan eten. Dit jaar wilden eigenlijk een BBQ organiseren, maar dit was er niet van gekomen. Toen Gino met de 4 werkmannen zaterdag thuis kwam, hadden ze afgesproken om samen iets te gaan eten. Na een telefoontje naar de andere 2 werknemers, wisten we dat ook zij vrij waren. Gelukkig vonden we nog een restaurant die een groep van 14 personen kon plaatsgeven en zo hadden we een last-minute personeelsfeest.

Wat anders soms zo moeilijk af te spreken valt, was nu in een half uur geklonken.

Het was in ieder geval gezellig en lekker! Iedereen heeft er van genoten.

Het reilen en zeilen van mijn huishouden

Maandag en dinsdag (gisteren) had ik weinig werk aan het eten, waardoor ik heel wat ander huishoudelijk werk heb kunnen verzetten 's morgens. Maandagmorgen heb ik gedweild (dit hadden we zondag weer niet kunnen doen) en kon ik nog aan de was werken. Gisteren heb ik tot 8u aan de was gewerkt, om dan vlug naar de zaak te vertrekken. Alles is netjes gestreken en opgeplooid en ligt klaar om in de kasten te geraken. 's Avonds heb ik nog niet veel kunnen doen. Maandagavond had ik een vergadering van het Davidsfonds tot 23u. Gisteren had ik koorrepetitie, maar daarna ben ik toch nog aan het werk geweest. Ik heb me nog beziggehouden met het klaarmaken van soep en ik heb alvast de aardappelen geschild voor deze avond. Deze morgen moesten deze nog in schijfjes gesneden worden voor gratin dauphinois. Ik heb ook nog de soep gemixt en de worteltjes gesneden voor deze avond. Er was meer tijd in het klaarmaken van het avondmaal gekropen dan ik had gedacht. We hadden ons dan ook overslapen deze ochtend, ik word wakker om 6u25. Mathias moet ten laatste om 6u40 vertrekken om op tijd bij de bus te zijn. Het was eventjes sprinten om er te geraken. Dan duurt het altijd een beetje langer voor ik op dreef kom.

Vandaag is het weg-en-weer-gerij van jewelste. Gino's camionette was in gebruik door één van de werkmannen. Daardoor gebruikte Gino mijn (onze) auto. Deze middag wou ik nog brood halen, maar Gino was nog niet terug. Ik heb Gino opgebeld om brood mee te brengen, maar hij zou niet voor 13u terug zijn. Er was nog brood genoeg voor de kinderen. Ik had mij voorlopig gevuld met een tas soep. Gino was pas 13u30 terug. Ik moest onmiddellijk vertrekken met Brecht, want hij moest naar een hockey-wedstrijd. Om 14u was ik terug. Ik kon eindelijk middag-eten. Vanaf het moment dat ik terug was, is Gino weer vertrokken, want ik had de auto opnieuw nodig om 15u30 om met Mathias naar de orthodontist te gaan. Gino moest om 18u naar de avondschool, maar gelukkig was er ondertussen al een camionette toegekomen, anders moest ik met de camionette naar huis. Ik kan daar gerust mee rijden, maar als ik mag kiezen, kies ik toch voor de auto ...

Vertegenwoordigers

Donderdag was de dag van de vertegenwoordigers (of verkopers). Er stonden verschillende afspraken op onze agenda, maar praktisch allemaal van verkopers. In de voormiddag kwam een vertegenwoordiger van Schneider Electric (vroeger Gardy) langs om hun nieuwe schakelaars voor te stellen. Om 13u was er een verkoper van bevestigingsmaterialen. Kort daarop was het wekelijks bezoek van de vertegenwoordiger van sanitaire materialen. Zijn normale bezoekdag is woensdag, maar door de feestdag op woensdag was dit opgeschoven naar donderdag. Deze verkoper was nog de deur niet uit of er stond al een vertegenwoordiger van Proximus klaar om ons te overtuigen de firma toch weer aan te sluiten bij Proximus. Daarna hadden we eventjes adempauze, want om 17u kwam een architect langs om een plan te bespreken. Zo was onze dag vergaan in 'babbelen' en zaken doen.

Lekke banden

Het is precies de week van de lekke banden. Zaterdag had onze witte camionette een band die loste. Na een paar uur zag je al het verschil. Gelukkig moest die camionette vandaag naar de garage. Die zullen dat wel oplossen. Gisteren had één van de bordeaux camionetten ook een band die loste. We zagen een nagel zitten. Deze is tot nu toe nog niet hersteld, waarschijnlijk deze avond. Vandaag belt één van onze werknemers dat de aanhangwagen een lekke band had op 100m voor de werf. En dan hadden we nog onze Sharan die ook een lekke band had. Deze was ernstiger. Die moest vervangen worden door het reservewiel. Gino heeft de band binnengedaan bij de garage, die mogen we vanavond ophalen. Ik hoop dat we onze portie "lekke banden" gehad hebben.

In het huishouden sta ik niet zo ver als ik had gewild. Door het slechte weer was mijn was nog niet droog en heb ik nog niet kunnen opplooien en strijken. Ik kon al een gedeelte verwerken, maar ik doe liever alles in 1 keer. Gisterenmorgen moest er nog een gedeelte gedweild worden, daar hadden we zondag geen tijd voor gehad. Deze morgen ben ik bezig geweest met de was uit te hangen en dan nog wat aan het eten te werken. Deze avond heb ik koorrrepetitie. Daarna wil ik nog rode kool klaarmaken voor morgen. Misschien heb ik daarna wel nog wat tijd om aan de was te werken.

Alhoewel de vakantie voorbij is, is het toch een speciale week. Morgen, woensdag, is een verlofdag. We zullen dan iets langer slapen, want gisteren zaten we door een late vergadering pas rond middernacht in ons bed. Na het opstaan zullen we naar de bureau gaan, in de hoop heel wat papierwerk te verzetten. Dit betekent dat ik weer niet aan de was zal kunnen werken. Ik hoop tegen vrijdag toch weer mee te zijn met mijn werk.

Vakantie

Zondag hebben we met zijn allen de zolder opgeruimd. Gino en de kinderen hadden al 2 zondagen een paar uur op de zolder opgeruimd. Ik kon telkens, om verschillende redenen, niet meehelpen. Maar deze zondag stond ik ook paraat. Onze zolder is op het eerste verdiep, naast de kamers. Dat zorgt er voor dat hij veel te vlug vol staat. Deze keer hebben we het heel grondig aangepakt. We hebben heel veel weggegooid. Er blijft eigenlijk maar een hoekje van de zolder gevuld staan. Het gaf een goed gevoel. Nu heb ik daar eindelijk plaats om mijn was te drogen te hangen.

Maandag was normaal een verlengd weekend. Er zijn enkele van onze werknemers die deze verlofdag op een andere dag wilden plannen. Wij wilden sowieso op de bureau werken, want dat hadden we zondag niet gedaan. Het bleek nog een drukke dag te worden. Ik had heel wat telefoons. Gino had heel de voormiddag en een stuk in de namiddag nodig om de dringende herstellingen af te werken. Toch bleven we een beetje een 'verlofgevoel' hebben. Om 20u hebben we de bureau gelaten voor wat het was en zijn we dan ook naar huis getrokken. Tegen 21u hadden we gedaan met eten en zijn we eens 'lekker lui' in de zetel gedoken. De kinderen kunnen hier echt van genieten : samen naar TV kijken.

Door de vakantie zijn we niet meer 'verplicht' om tegen 6u30 klaar te staan. Tijdens het schooljaar vertrekt Gino met Mathias dan naar de bushalte en rijdt vervolgens naar de zaak. Ik ben dan ook al van 6u30 bezig met het huishouden. Doordat de verplichting weg is, zijn we al enkele dagen een half uurtje later opgestaan. Dat heeft direkt een weerslag op ons werk natuurlijk. Gino geraakt niet meer op tijd klaar 's morgens en ook ik zie het werk zo goed niet schuiven in het huishouden. Dus zijn we deze morgen weer flink op tijd opgestaan. Volgende week zitten we weer in het normale patroon.